Διάβασα πρόσφατα ένα εξαιρετικό κείμενο και σας το παραθέτω :
«Η πρώην μπαλαρίνα Μάρτα Γκονζάλεζ μπορεί να έπασχε από Αλτσχάιμερ αλλά στο άκουσμα της «Λίμνης των Κύκνων» κατάφερε να… θυμηθεί τις κινήσεις και να χορέψει!
Η πρώην χορεύτρια, που χόρευε με το μπαλέτο της Νέας Υόρκης, παρά τη νόσο κατάφερε και θυμήθηκε το τραγούδι αλλά και τη χορογραφία και χόρεψε κουνώντας τα χέρια της πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι. Τις χορευτικές κινήσεις τις θυμήθηκε από το… 1967 όταν και είχε χορέψει στη σκηνή το συγκεκριμένο τραγούδι του Τσαϊκόφσκι.» ( Πηγή CNN.gr )
Η γυναίκα αυτή αγαπούσε με όλη της την καρδιά τον χορό και την μουσική. Κάθε κύτταρο της είχε ποτιστεί από κίνηση και μελωδία. Ο χρόνος όμως, είναι πανδαμάτωρ και η φθορά στο πέρασμα του, είναι κάτι το αναπόφευκτο, της καθήλωσε λοιπόν το σώμα.
Και όμως ! Η δύναμη της αγάπης ! Αυτή και μόνο μπορεί να δώσει πνοή και να κάνει την παρουσία της, εκεί που όλα έχουν τελειώσει.
Η γυναίκα αυτή, ιατρικά είχε τερματίσει. Το μυαλό της από την πάθηση είχε πλέον αποσυντονιστεί και δεν θύμιζε τίποτα από το παρελθόν της. Κι όμως ! Η δύναμη της Αγάπης έκανε το θαύμα της. Αγάπησε τόσο αληθινά και βαθιά την μουσική και τον χορό που μια μελωδία ήταν αρκετή για να ξυπνήσει μέσα στην σιωπή η δύναμη της.
Είναι μοναδικό αυτό το αίσθημα. Εχει μέσα του όλο το νόημα της Ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης. Καταλύει κάθε ματαιότητα και δίνει ώθηση. Πόσο υπέροχο, να βλέπουμε ότι όλα δεν στηρίζονται στη υλική υπόσταση. Το μυαλό εχει τον έλεγχο. Ακομα και σε θεματα αγάπης όταν το μυαλό πάρει θέση, ολα δείχνουν ότι υπερτερεί. Κι όμως στο τέλος της ημέρας δεν είναι έτσι.
Η καρδιά και η δύναμη της αγάπης είναι ανίκητες δυνάμεις. Σε όλους τους τομείς, η καρδιά τελικά κινεί τα νήματα. Από το πιο απλό και ανούσιο έως το πιο πολυσύνθετο.
Πόσες περιπτώσεις, έχουν καταγράψει στα ιατρικά πρακτικά, από ανθρώπους με ανίατες αρρώστιες όπου με κινητήριο δύναμη την αγάπη πήραν παράταση ζωής ή ακόμα και την απόλυτη ίαση. Και πόσες άλλες που το μυαλό έφερε την καταστροφή και τα ολέθρια αποτελέσματα.
Στο συναισθηματικό τομέα των σχέσεων, είναι πολλές οι περιπτώσεις που δυο άνθρωποι παραβλέπουν την δύναμη της Αγάπης για το χατίρι της Λογικής και του μυαλού. Απαξιώνουν την αγάπη ως μια τρέλα και τελικά στη στροφή πάνω βλέπουν ότι η ζωή είναι κενή και ανούσια χωρίς την δύναμη της. Υπάρχει μια ενέργεια που εχει την δική της πορεία.
Στις διαπροσωπικές σχέσεις, τις καθημερινές, τις φιλικές, η δύναμη της αγάπης καταλύει τον εγωισμό και ελευθερώνει τον άνθρωπο από τα δεσμά του.
Είναι πολύ σημαντικό να αντιληφθούμε ότι στην ζωή δεν είμαστε μόνιμοι και άθραυστοι. Η ουσία και το νόημα που αφήνουμε πίσω μας είναι, αυτό που πηγάζει από την καθαρή και ατόφια αγάπη. Αν βάζουμε μπροστά την ματαιότητα του μυαλού και της απόλυτης λογικής τότε γινόμαστε μισάνθρωποι.
Δεν ζούμε αλλά υπάρχουμε. Η κάθε στιγμή που περνάει είναι χωρίς επιστροφή.
Τι νόημα θα είχε λοιπόν αν ζει κανείς ταΐζοντας τον εγωισμό και την εικόνα του να είναι αρεστή στους άλλους και μόνο ; Ένα παράδειγμα δυνατό της αγάπης είναι η πράξη της υιοθεσίας. Πόσα ζευγάρια βασανίζονται και πολλές φορές διαλύονται γιατί θέλουν να φέρουν στο κόσμο ένα παιδί και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Η πράξη υιοθεσίας περνάει σε δεύτερη μοίρα γιατί η δύναμη του εγωισμού έχει τον πρώτο λόγο.
Το μυαλό με την ρηχή λογική, του τι θα πει ο κόσμος, δεν εχει ως πρώτη επιλογή την υιοθεσία που είναι βασισμένη και μόνο στην δύναμη της αγάπης.
Έρευνες έχουν αποδείξει ότι ζευγάρια που έχουν ερωτηθεί αν έκαναν σωστά ή Οχι να υιοθετήσουν παιδί, απάντησαν ότι για το μόνο που έχουν μετανιώσει είναι που δεν το έκαναν νωρίτερα. Η λογική και το μυαλό οφείλουν να είναι συνοδοιπόροι στον δρόμο της ζωής του ανθρώπου.
Όταν τα χρόνια περνάνε η ματιά του ανθρώπου οφείλει να γίνεται πιο ξεκάθαρη. Τότε εκεί μπορεί να αντιληφθεί ότι μόνο ο δρόμος του μυαλού δεν οδηγεί πουθενά. Τι νόημα εχει να κάνει κάποιος ένα ταξίδι με υπέροχους προορισμούς, με τοπία μαγευτικά και όμως να εχει βάλει ένα μαντήλι στα μάτια του να τα εχει δεμένα; Οι άνθρωποι που είναι τυφλοί αναπτύσσουν άλλες ικανότητες και άλλα χαρίσματα. Αποκτούν την ικανότητα να βλέπουν με τα μάτια της ψυχής!
Αυτοί όμως που εθελοτυφλούν απλά χάνουν το ταξίδι.! Βρίσκονται ως επιβάτες απλά και μόνο ως οντότητες. Για να τους δουν οι άλλοι.
Ας μάθουμε επιτέλους ολοι να δίνουμε αξία στην κάθε στιγμή και όταν θα φύγουμε από εδώ, το βιβλίο της ζωής μας να εχει πολλές σελίδες με αγάπη. Γιατί μόνο με την στεγνή λογική δεν υπάρχουν θετικά αποτελέσματα. Το μυαλό μόνο του δυστυχώς δεν εχει την δύναμη της καρδιάς. Τα έχουμε και τα δυο για να τα λειτουργούμε υπέρ μας και Όχι εναντίον μας!
Aπαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση χωρίς την αναφορά προς την ιστοσελίδα μας.