Δεν υπάρχει άνθρωπος –σε αυτόν τον κόσμο τουλάχιστον– που να μην καλείται να έρθει αντιμέτωπος με διάφορα προβλήματα. Σημαντικά, ασήμαντα, μικρά ή μεγάλα, ανάλογα απ’ τη θέση που τα βλέπει κάποιος, αυτά (τα προβλήματα) πλάθονται

Την ίδια κατάσταση καλούνται να την αντιμετωπίσουν δυο άνθρωποι. Ο πρώτος μπορεί να την δραματοποιήσει και να πονέσει.

Κι ο δεύτερος να την δει από μια άλλη οπτική γωνία, πιο ανάλαφρα. Να μεθοδεύσει το φόβο και το στρες που θα του προκαλέσει το όποιο γεγονός και με ψυχραιμία να το αντιμετωπίσει. Κι οι δυο μπορεί να φτάσουν στο ίδιο αποτέλεσμα, θετικό ή αρνητικό. Το σίγουρο όμως είναι πως ο δεύτερος θα έχει καλύτερη ψυχική υγεία.

Όταν καλούμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι με μια κατάσταση, διάφοροι παράγοντες διαμορφώνουν τη στάση και τη συμπεριφορά μας. Το περιβάλλον που έχουμε μεγαλώσει, οι επιρροές μας και οι αρχές μας, καθορίζουν τη θέση και τον τρόπο που αντιδρούμε.

Όταν έχουμε μεγαλώσει σε περιβάλλον αγχωτικό είναι επόμενο να αντιμετωπίζουμε με αγχωτική συμπεριφορά τα διάφορα γεγονότα της ζωής μας. Δεν πρέπει να βρίσκουμε ως άλλοθι κάτι τέτοιο και να μην προσπαθούμε να αλλάξουμε ή να βελτιώσουμε αυτές τις καταβολές. Έχουν αρνητικό πρόσημο για την εξέλιξή μας.

Αρκετοί θα σκεφτείτε με αμφισβήτηση. «Μα πόσο κακό μπορεί να κάνει μια στάση και μια συμπεριφορά με την οποία έχω γαλουχηθεί; Έχω μάθει έτσι και δε με πειράζει, δε μου κάνει κακό». Η απάντηση έρχεται μέσα από ένα παράδειγμα .

Έχουμε ένα μαξιλάρι. Μαλακό, μεσαίου μεγέθους και πουπουλένιο. Δεν έχει βάρος. Το βάρος του είναι μηδαμινό. Το γνωρίζουμε αυτό εξ αρχής και δε μας φοβίζει που θα το κρατήσουμε με το ένα χέρι ψηλά. Μετά από μερικές ώρες το χέρι μας θα πονέσει, αργότερα θα μουδιάσει και αφού περάσει ένα εικοσιτετράωρο, κρατώντας το μαξιλάρι ψηλά με το ένα χέρι, το βάρος θα γίνει αβάσταχτο.

Έτσι γίνεται και με τα προβλήματα και τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε στη ζωή μας. Αν έχουμε μάθει να λειτουργούμε με άγχος, το όποιο πρόβλημα και να έχουμε, μεγάλο ή μικρό γίνεται αβάσταχτο γιατί έχουμε συνηθίσει να το διαχειριζόμαστε μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο και δεν είμαστε ευέλικτοι. Στην περίπτωση με το μαξιλάρι θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι μπορούμε να ξεκουράσουμε το χέρι μας ή να αλλάξουμε χέρι.

Αυτόν τον ευέλικτο τρόπο σκέψης για να τον αποκτήσουμε θα πρέπει να αποδεσμευτούμε από τυχόν στάσεις και συμπεριφορές του παρελθόντος που μας οδηγούσαν προς αυτή την κατεύθυνση.Είναι σημαντικό, να έχουμε δουλέψει με τον εαυτό μας, να έχουμε περάσει σε διαλόγους αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης, είτε με τη βοήθεια ειδικού είτε μόνοι μας, αν αυτό είναι εφικτό.

Βλέπω την κατάσταση από άλλη οπτική γωνία, γιατί υπάρχει άλλη ορατότητα και άλλη εικόνα ανάλογα από ποια θέση είμαστε. Στο χέρι μας είναι η επιλογή της θέσης που θα έχουμε. Το περιβάλλον γύρω μας έχει σημαντικό ρόλο, αλλά σίγουρα δεν είναι καταλύτης, μιας και μπορούμε ακόμα και το περιβάλλον να το προσαρμόσουμε. Κυρίαρχο ρόλο στη ζωή μας έχουμε εμείς.

Ο τρόπος που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις είναι σε απόλυτη συνάρτηση με το αποτέλεσμα. Την ίδια εικόνα μπορούμε να την δούμε από άλλη οπτική γωνία και να έχει απόλυτα διαφορετική επίδραση στη ζωή μας.

Συντάκτης: Ευαγγελία Βεργανελάκη
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου
Πρώτη δημοσίευση: www.pillowfights.gr

Aπαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση χωρίς την αναφορά προς την ιστοσελίδα μας.