Έχουμε μιλήσει για την σημασία των σκέψεων και το πόσο σημαντικές είναι για την ποιότητα της ζωής μας. Τα σωματικά συμπτώματα που βιώνουμε,  όταν ζούμε καταστάσεις με άγχος  και στρες, δεν προκαλούνται τόσο από τις καταστάσεις, όσο από τις εικόνες που γεννάει η σκέψη μας και  σκεφτόμαστε προβλήματα που  ΘΑ αντιμετωπίσουμε. Αντιλαμβανόμαστε την απειλή και προετοιμάζεται ο οργανισμός μας για μάχη ή φυγή . Στην βιβλιογραφία αυτό ονομάζεται “αντιλαμβανόμενο στρες”. Δηλαδή, προετοιμάζομαι και έχω πάρει θέση μάχης για κάτι που συμβαίνει και έχω σκεφτεί τις προεκτάσεις του και είμαι οχυρωμένος. Ακόμα και όταν το γεγονός που πυροδότησε αυτό τον μηχανισμό έχει περάσει, εμείς συνεχίζουμε να ζούμε τις αρνητικές του συνέπειες στο σώμα και στην σκέψη μας.
Η αναπλαισίωση, μας βοηθάει να δούμε τα πράγματα αλλιώς. Μας υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει μονόδρομος. Μας βοηθάει να έχουμε μια θετική στάση για την ζωή κάνοντας αλλαγές εκεί που πραγματικά χρειάζεται .
Ένα απλό παράδειγμα για να κατανοήσουμε τον μηχανισμό της αναπλαισίωσης .
Είμαστε σε ένα θέατρο όπου η θέση που καθόμαστε είναι σε τέτοιο σημείο και  εξαιτίας της σωματικής μας διάπλασης δεν μας επιτρέπει να δούμε και να ακούσουμε την παράσταση. Το έχουμε αντιληφθεί ότι θα συμβεί αυτό και έχουμε πάρει τα μέτρα μας,  δίχως να χάσουμε χρόνο, ενημερώνουμε τους υπεύθυνους ότι επιθυμούμε την αλλαγή θέσης, ή τουλάχιστον την καλύτερη δυνατή αλλαγή. Έτσι ικανοποιημένοι μπορούμε να δούμε την παράσταση. Γιατί να καθόμασταν στην αρχική θέση, να θυμώναμε και μην βλέπαμε τελικά και την παράσταση;
Αναπλαισιώνουμε, βλέπουμε την κατάσταση από διαφορετική οπτική γωνία και έτσι αλλάζει και ο τρόπος που την βιώνουμε.
Όπως είπε και ο Αϊνστάιν ” Δεν μπορούμε να λύσουμε ένα πρόβλημα με το ίδιο μυαλό που το δημιούργησε” .