«Ένα κι ένα κάνουν δύο.» «Υδρογόνο δύο κι οξυγόνο είναι το νερό.» Μόνο που στις σχέσεις των ανθρώπων τα πράγματα δεν ορίζονται τόσο απλά. Υπάρχει ένα μυστήριο, μια μαγική κατάσταση κι ό,τι φίλτρα λογικής ή παραλογισμού κι αν θελήσουμε να βάλουμε, οι σχέσεις έχουν τη δική τους δυναμική. Σαν το ποτάμι που βρίσκει τον δρόμο του, όσα εμπόδια κι αν συναντήσει. Ας τα πάρουμε, όμως, απ’ την αρχή, να αναλύσουμε τι γίνεται.

Δύο ανθρώπων οι ζωές διασταυρώνονται. Τα μάτια είναι τα παράθυρα της ψυχής. Μέσα απ’ την πρώτη επαφή ξέρεις. Έχει γίνει η κλήρωση. Μετά αρχίζει η φωνή της λογικής, του παραλόγου, των φίλων και λοιπών συγγενών. Η ουσία, όμως, είναι πως απ’ την αρχή ξέρουμε. Δύο άνθρωποι ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, με άλλες επιρροές απ’ την οικογένεια, από φίλους, γενικά απ’ το πώς μεγαλώνουν. Κι έρχεται η στιγμή που θα συναντήσουν στον δρόμο τους αυτόν ή αυτή που θα διαλέξουν και θα τους διαλέξει για ταίρι.

Η λέξη «ταίρι» είναι εύκολη στη γραφή της αλλά πολύ δύσκολη στην εφαρμογή της. Δύσκολα βρίσκουμε αληθινά το ταίρι μας. Τον άλλο άνθρωπο που να ταιριάζουμε χωρίς εκπτώσεις. Η χημεία είναι απόλυτη∙ ή ταιριάζεις ή δεν ταιριάζεις. Δεν είναι κάτι που στην πορεία αλλάζει. Προσαρμόζεσαι, μπαίνεις στη διαδικασία της τροποποίησης των επιθυμιών σου, αλλά στο τέλος της ημέρας βγαίνει οτιδήποτε έχει καταπιεστεί κι όλα αλλάζουν.

Να μην μπερδεύουμε την έλξη την ερωτική με το αν δύο άνθρωποι ταιριάζουν κι έχουν χημεία μεταξύ τους. Δυστυχώς, αυτή είναι η παγίδα. Η ερωτική έλξη έχει σύντομη ημερομηνία λήξης. Όταν βρεθούν δύο άνθρωποι που ταιριάζουν, ακόμα και πριν ενωθούν ερωτικά, γνωρίζουν πως υπάρχει κάτι που τους ενώνει. Κάτι που είναι πάνω και πέρα απ’ τα τετριμμένα. Και το ίδιο συμβαίνει όταν δεν υπάρχει κοινό σημείο, αλλά το τραβάμε απ’ τα μαλλιά για να συμβεί.

Ό,τι βάπτιση και να κάνουμε, δίνοντας το όνομα «καψούρα», «τρελά» ή «έρωτας», αν δεν υπάρξει ταίριασμα απ’ την αρχή, αν δεν κολλήσουν απόλυτα τα κομμάτια απ’ την πρώτη ματιά, πάντα θα ‘ναι σαν να φοράμε λάθος νούμερο παπούτσι. Με λάθος νούμερο παπούτσι δεν πάει κανείς μακριά.

Από πολύ μικρούς μας έχουν μάθει στον συμβιβασμό κι αυτό μας ακολουθεί μεγαλώνοντας. Ο φόβος να μη μείνουμε μόνοι μας οδηγεί στη λάθος επιλογή. Δεν ακούμε τη φωνή μέσα μας που λέει την αλήθεια για τα «θέλω» μας. Δημιουργείται μια ενέργεια μεταξύ δύο ανθρώπων όταν είναι να βρεθούν. Είτε με θετικό πρόσημο είτε όχι, η ενέργεια αυτή υπάρχει. Να την αλλάξουμε δεν είναι εύκολο.

Ακούμε πολλές φορές να λένε «προσπάθησε και στην πορεία θα βγει κάτι». Με προσπάθεια μπορείς να πιεις την αντιβίωση, που δεν έχει καλή γεύση, αλλά θα σε γιατρέψει. Με πολλή προσπάθεια θα πιεις το γάλα, που δε σου αρέσει, αλλά σου κάνει καλό. Η χημεία στις σχέσεις δεν έρχεται με τον καιρό, ούτε με την προσπάθεια. Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτή είναι η αλήθεια. Γεννήθηκες με καφέ χρώμα ματιών. Θες να τα κάνεις πράσινα; Μπορείς με φακούς επαφής, αλλά δε θα ‘ναι ποτέ αληθινά.

Δεν είναι ούτε λάθος ούτε κακό να κάνει κανείς προσπάθεια σε μια σχέση. Αλλά αν δεν τραβάει απ’ την αρχή και δεν υπάρχει αυτή η μαγική χημεία, οτιδήποτε άλλο θα ‘ναι πλασματικό.

Συντάκτης: Ευαγγελία Βεργανελάκη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Πρώτη δημοσίευση: www.pillowfights.gr

Aπαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση χωρίς την αναφορά προς την ιστοσελίδα μας.