Χωρίς θυμό κάθε άνθρωπος είναι σοφότερος.
Ο θυμός είναι ανθρώπινο συναίσθημα και μέρος της υπόστασής μας.
Συνδέεται στενά με την βούληση και την αποφασιστικότητα.
Έχει δύναμη και θα μπορούσαμε να τον παρομοιάσουμε με την φωτιά. Όταν είναι ανεξέλεγκτη καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της, όταν είναι ελεγχόμενη παράγει πολύτιμη ενέργεια.
Η έκφραση του θυμού από ένστικτο είναι η επίθεση.
Απαντάμε με θυμό στην απειλή, κάτι που έχει βοηθήσει το ανθρώπινο είδος στην διατήρησή του. Στην σύγχρονη κοινωνία όμως ο άνθρωπος έχει αναγνωρίσει την τοξικότητα αυτού του συναισθήματος και γιαυτό υπάρχουν άτυποι και τυπικοί κανόνες και πλαίσια που οριοθετούν τον θυμό.
Ο θυμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος , όταν υπάρχει έλλειψη αγάπης και αυτο-εκτίμησης. Η σύγχυση των ορίων μεταξύ του εαυτού μας και των άλλων ανθρώπων, οδηγεί προς τον θυμό. Δεν νιώθουμε ασφαλείς, αναζητούμε την αγάπη και την ευτυχία σε καταστάσεις και σε άτομα. Περιμένοντας όμως από τους άλλους να γεμίσουν το κενό, αναπόφευκτα θα απογοητευτούμε και αυτό θα προκαλέσει τον θυμό. Ο θυμωμένος άνθρωπος, έχει την τάση να ζητάει πράγματα και να έχει απαίτηση, όλα να γίνονται με τον δικό του τρόπο. Αν μια θυμωμένη αντίδρασή, μας επιτρέπει να ανακτήσουμε τον έλεγχο άμεσα, σε μια μακροχρόνια προοπτική η ίδια η αντίδραση είναι μια απόδειξη απώλειας ελέγχου.
Είναι πολλές φορές που νιώθουμε έξαλλοι με πράγματα που κάναμε ή που δεν κάναμε, νιώσαμε προδομένοι προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε τους γύρω μας σε βάρος των δικών μας συναισθημάτων και αναγκών. Ουσιαστικά θυμώνουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Είναι σημαντικό να καταφέρουμε να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας αναγνωρίζοντας τα συναισθήματα και τις αισθήσεις μας. Να μάθουμε να τα εκφράζουμε, γιατί η έλλειψη έκφρασης , ο βουβός θυμός, έχει ενοχοποιηθεί ως εξαιρετικά επικίνδυνος και οδηγεί σε κατάθλιψη, υπέρταση, αρτηριακή πίεση.
Ο φόβος είναι στενά συνδεδεμένος με τον θυμό. Οι άνθρωποι είμαστε εξοικειωμένοι να αντιμετωπίζουμε τον θυμό παρά τον φόβο.
Είναι σοφό να κατευθύνουμε το θυμό προς τα προβλήματα, όχι σε ανθρώπους. Να επικεντρώνουμε τις πράξεις σε απαντήσεις, όχι σε δικαιολογίες.
Η έκφραση, η καταστολή και η ηρεμία, είναι το τρίπτυχο της αντιμετώπισης του θυμού και ο μεταβολισμός του σε ευεργετικό συναίσθημα. Ας δούμε λοιπόν πως θα μπορούσε γίνει κάτι τέτοιο.
Αρχικά λοιπόν, με την έκφραση του θυμού μας.
Εκφραζόμαστε, όχι με επίθεση αλλά με μια διάθεση κατανόησης. Δεν πιέζουμε και δεν απαιτούμε. Σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Η υγιής έκφραση του θυμού απαιτεί αυτοσυγκράτηση, αυτογνωσία και αυτοβελτίωση. Με λίγα λόγια να έχουμε ασχοληθεί με την προσωπική μας βελτίωση.
Καταστολή του θυμού. Είναι μια κατάσταση που ακολουθεί, μετά την έκφρασή του.
Μετατρέπουμε τον θυμό σε συμπεριφορά με θετικό πρόσημο. Ο ίδιος ο θυμός μπορεί να μας διδάξει. Η σωστή έκφρασή του μας δίνει στοιχεία να χτίσουμε το εσωτερικό οικοδόμημα μας.
Οι άνθρωποι που είναι επικριτές και εγωκεντρικοί δεν έχουν μάθει να εκφράζουν τον θυμό τους. Θέλουν απλά την προβολή μέσα από τον θυμό.
Ηρεμία. Ελέγχω την εσωτερική μου συμπεριφορά. Για να το πετύχω αυτό χρειάζεται εξάσκηση, τριβή με τον εαυτό μου, να γνωρίζω τι θέλω, πως το θέλω, τι μπορώ, τι με φοβίζει. Έχω καταφέρει να βάλω προσωπικά όρια και είμαι ασφαλής, με μια ασφάλεια που μου δίνει την δυνατότητα της έκφρασης και της προσωπικής μου προάσπισης.
“Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με το σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για το σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.”
Ας ζητήσουμε την κατάλληλη βοήθεια, γιατί ποτέ δεν είναι αργά για καλύτερη ποιότητα ζωής.
Aπαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση χωρίς την αναφορά προς την ιστοσελίδα μας.
