Η ενοχή δεν είναι μια πραγματικότητα.
Την έχουν επινοήσει, οι χειριστικοί άνθρωποι και την χρησιμοποιούν ως εργαλείο για να μπορούν να κρίνουν, να κατακρίνουν, και να θέτουν τους δικούς τους νόμους, μέσα στα πλαίσια της κοινωνικής συμβίωσης. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν να εξουσιάζουν τους άλλους.
Η ενοχή λοιπόν ως ένα συναίσθημα, μπορεί να βοηθήσει έτσι ώστε να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη. Μετά από μια επιλήψιμη πράξη(που είναι απόλυτα φυσιολογικό στην διάρκεια της ζωής μας να διαπράξουμε) η θετική χροιά της ενοχής, βοηθάει ώστε να αποτρέψουμε στο μέλλον την επανάληψή της.
Στην προσπάθεια να είναι όλοι ευχαριστημένοι από εμάς, να είμαστε συνεπείς παντού, να μην απογοητεύσουμε κανέναν, γεννιούνται οι ενοχές.
Συνήθως, το άτομο που θέλει να συντηρήσει τον τίτλο του “καλού παιδιού”, εντοπίζεται μια έντονη τάση ενοχικής συμπεριφοράς. Είναι άτομο που έχει (συνήθως) χαμηλή αυτό εκτίμηση και δεν έχει καλή εικόνα του εαυτού του. Ο ενοχικός άνθρωπος είναι εξαιρετικά ευάλωτος και δεκτικός στις διαθέσεις και επιθυμίες των γύρω του (ατόμων από το άμεσο περιβάλλον του που τον εκμεταλλεύονται) με αποτέλεσμα να γίνεται αντικείμενο στα χέρια τους.
Το “πρέπει” έχει κεντρική θέση στην ζωή του , ενώ το “θέλω” είναι δαιμονοποιημένο ως κάτι κακό και παραβατικό. Δεν μπορεί , το ενοχικό άτομο να έχει αληθινές σχέσεις. Στην εξουθενωτική προσπάθεια, να ευχαριστήσει όλους όσους είναι γύρω του, φοβάται μην αποτύχει και χάσει την εκτίμηση και την αποδοχή. Π.χ. ένας άνθρωπος που είναι πατέρας και φέρει τον τίτλο του “καλού πατέρα”, θεωρεί πως θα πρέπει να κάνει τα πάντα, προκειμένου να συντηρήσει τον τίτλο αυτό. Με την πρώτη ευκαιρία που δεν θα “πληρεί τα προαπαιτούμενα” που έχουν θέσει οι γύρω του προκειμένου να συντηρηθεί ο τίτλος, τότε αυτός θα νιώθει ενοχές που θα προκύπτουν από τον φόβο της απόρριψης. Δηλαδή μια χειριστική σύζυγος (νυν ή και πρώην), μια χειριστική μητέρα, μπορούν κάλλιστα να οδηγήσουν στην δημιουργία, ενοχικού ανθρώπου, με απίστευτη επιτυχία. Παρόμοια παραδείγματα συναντάμε και με τα δυο φύλλα.
Το πιο δύσκολο απ όλα είναι, πως όλη αυτή η κακοποιητική κατάσταση , γίνεται δίχως το θύμα να την αντιλαμβάνεται, αφού θεωρεί πως όλη αυτή η συμπεριφορά προέρχεται από τον ίδιο και κινείται στην σφαίρα του σωστού..!
Η ενοχή φέρνει ψυχικό βάρος, αρνητικά συναισθήματα, θυμό και άγχος, Η πηγή της ενοχής, βρίσκεται στην πρώιμη παιδική ηλικία, στο πώς μεγαλώσαμε, στις ελλειμματικές συναισθηματικές σχέσεις με τους γονείς, κατά κύριο λόγο με την μητέρα. Με την πάροδο του χρόνου ο φόβος της απόρριψης ενδυναμώνει. Ο ενοχικός άνθρωπος “τρέχει” για όλους ..κάνει τα πάντα για να διευκολύνει τις ζωές των άλλων .Οι ” άλλοι” όμως γίνονται ακόρεστοι , δεν ικανοποιούνται, και επικρίνουν. Κάπου εκεί εμφανίζονται οι ψυχοσωματικές ασθένειες.
Είναι πολλές οι περιγραφές για το προφίλ του ενοχικού ατόμου.
Το ζητούμενο είναι να μιλήσουμε για τρόπους αντιμετώπισης- έστω ενδεικτικούς- των ατόμων που τους έχουν “ποτίσει ” με ενοχές. Πώς μπορούν να ξεφύγουν από αυτή την κατάσταση.
Αρχικά λοιπόν και απαραίτητη προϋπόθεση είναι να δούμε από που πηγάζει αυτό το συναίσθημα. Χωρίς ωραιοποίηση καταστάσεων ή επιπόλαιη προσέγγιση. Μέσα από ένα ταξίδι αυτογνωσίας να ενδυναμώσουμε την αυτοεκτίμησή μας και να επεξεργαστούμε, αναλύοντας τα αρνητικά βιώματα. Να αποβάλουμε τον φόβο της απόρριψης, να δούμε τα λάθη μας και να έχουμε θετική σκέψη με ειλικρίνεια.
Είναι σημαντικό να προχωράμε σε πράξεις και ενέργειες δίχως να θεωρούμε πως εμείς είμαστε για τα πάντα υποχρεωμένοι. Πρέπει να μάθουμε να εκφραζόμαστε, να πλαισιώνουμε και να οριοθετούμε.
-Σε αγαπώ , θέλω να είσαι καλά, αλλά και εσύ πρέπει να σέβεσαι τα δικά μου θέλω, για να είμαστε όλοι καλά. όχι δεν είμαι κακός, αν κάτι δεν το κάνω όπως μου ορίζουν έμμεσα ή άμεσα οι γύρω μου.
Απλά σέβομαι τον εαυτό μου και δεν θέλω να είμαι ενοχικός και εξαρτώμενος.
Aπαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση χωρίς την αναφορά προς την ιστοσελίδα μας.
