Δεν υπάρχει άνθρωπος -σε αυτόν τον κόσμο τουλάχιστον- που να μην καλείται να έρθει αντιμέτωπος με διάφορα προβλήματα. Σημαντικά, ασήμαντα, μικρά ή μεγάλα, ανάλογα από την θέση που τα βλέπει κάποιος, αυτά (τα προβλήματα) πλάθονται.
Την ίδια κατάσταση καλούνται να την αντιμετωπίσουν δυο άνθρωποι. Ο πρώτος μπορεί να την δραματοποιήσει και να πονέσει.
Και ο δεύτερος να την δει από μια άλλη οπτική γωνία , πιο ανάλαφρα. Να μεθοδεύσει τον φόβο και το στρες που θα του προκαλέσει, το όποιο γεγονός και με ψυχραιμία να το αντιμετωπίσει. Και οι δυο μπορεί να φτάσουν στο ίδιο αποτέλεσμα, θετικό ή αρνητικό . Το σίγουρο όμως είναι , πως ο δεύτερος θα έχει καλύτερη ψυχική υγεία.
Όταν καλούμαστε, να έρθουμε αντιμέτωποι με μια κατάσταση, διάφοροι παράγοντες διαμορφώνουν τη στάση και την συμπεριφορά μας. Το περιβάλλον που έχουμε μεγαλώσει, οι επιρροές μας και οι αρχές , καθορίζουν την θέση και τον τρόπο που αντιδρούμε.
Όταν έχουμε μεγαλώσει σε περιβάλλον, αγχωτικό, είναι επόμενο να αντιμετωπίζουμε με αγχωτική συμπεριφορά , τα διάφορα γεγονότα της ζωής μας. Δεν πρέπει να βρίσκουμε ως άλλοθι κάτι τέτοιο , και να μην προσπαθούμε να αλλάξουμε ή να βελτιώσουμε αυτές τις καταβολές . Έχουν αρνητικό πρόσημο για την εξέλιξή μας.
Αρκετοί θα σκεφτείτε με αμφισβήτηση. “Μα πόσο κακό , μπορεί να κάνει μια στάση και μια συμπεριφορά με την οποία έχω γαλουχηθεί; ” “Έχω μάθει έτσι , και δεν με πειράζει , δεν μου κάνει κακό “Απάντηση θα σας δώσω με ένα παράδειγμα .
Έχουμε ένα μαξιλάρι. Μαλακό, μεσαίου μεγέθους και πουπουλένιο. Δεν έχει βάρος. Το βάρος του είναι μηδαμινό . Το γνωρίζουμε αυτό εξ αρχής και δεν μας φοβίζει που θα το κρατήσουμε με το ένα χέρι ψηλά. Μετά από μερικές ώρες το χέρι μας θα πονέσει , αργότερα θα μουδιάσει και αφού περάσει ένα εικοσιτετράωρο, κρατώντας το μαξιλάρι ψηλά με το ένα χέρι, το βάρος θα γίνει αβάσταχτο.
Έτσι γίνεται και με τα προβλήματα και τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε στην ζωή μας. Αν έχουμε μάθει να λειτουργούμε με άγχος, όποιο πρόβλημα και να έχουμε, μεγάλο ή μικρό γίνεται αβάσταχτο γιατί “το κρατάμε σταθερά με το ένα χέρι ” και δεν είμαστε ευέλικτοι .Να σκεφτούμε ότι, μπορούμε να ξεκουράσουμε το χέρι μας ή να αλλάξουμε χέρι .
Αυτό τον ευέλικτο τρόπο σκέψης για να τον αποκτήσουμε , θα πρέπει να αποδεσμευτούμε από τυχόν στάσεις και συμπεριφορές του παρελθόντος που μας οδηγούσαν προς αυτή την κατεύθυνση.
Είναι σημαντικό, να έχουμε δουλέψει με τον εαυτό μας, να έχουμε περάσει σε διαλόγους αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης, είτε με την βοήθεια ειδικού , είτε μόνοι μας αν αυτό είναι εφικτό.
Βλέπω την κατάσταση από άλλη οπτική γωνία , γιατί υπάρχει άλλη ορατότητα και άλλη εικόνα , ανάλογα από ποια θέση είμαστε. Στο χέρι μας είναι, η επιλογή της θέσης αυτής. Στο χέρι μας είναι να θέλουμε να ζήσουμε την κάθε στιγμή μας, διαλέγοντας την θετική πλευρά της ζωής!
Ευαγγελία Βεργανελάκη
Κοινωνική Ανθρωπολόγος
Κοινωνική Αρθρογράφος
Aπαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση χωρίς την αναφορά προς την ιστοσελίδα μας.
