” Όταν υπάρχει ανάγκη να πάρεις μια απόφαση το καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις το σωστό. Το δεύτερο καλύτερο είναι να κάνεις λάθος. Το χειρότερο από όλα είναι να μην κάνεις τίποτα.”
Ρούσβελτ – Αμερικανός Πρόεδρος.
Με αφορμή την παραπάνω διατυπωμένη άποψη θα ασχοληθούμε με τις “αποφάσεις” και πώς αυτές διαμορφώνονται μέσα από το “θέλω” και το “πρέπει”.
Όλη η ζωή μας, χαρακτηρίζεται από μια σειρά αποφάσεων που καλούμαστε να ακολουθήσουμε από νωρίς.
Τα “θέλω” και τα “πρέπει” είναι συνοδοιπόροι σε αυτό τον δρόμο των αποφάσεων
Ας ξεκινήσουμε να δούμε λοιπόν πιο περιγραφικά τι συμβαίνει.
Ο άνθρωπος από μικρή ηλικία εκπαιδεύεται μέσα από το περιβάλλον που μεγαλώνει.
Η εκπαίδευσή του αυτή, περικλείει τι πρέπει να κάνει, τι δεν πρέπει, τι είναι σωστό, τι δεν είναι, κανόνες, αρχές συμπεριφοράς, στάσεις πεποιθήσεις των μεγάλων που προβάλλονται στη ζωή των παιδιών.
Καθώς μεγαλώνουμε ηλικιακά , όλοι αυτοί οι κανόνες, ενσωματώνονται στην δομή της προσωπικότητας μας. Έτσι προκύπτουν “τα καλά παιδιά”και “τα κακά παιδιά.
Ταμπέλες που “άτυπα” από πολύ μικρή ηλικία μας τις χαρίζουν.
Τι επιπτώσεις έχει όλο αυτό και πώς σχετίζεται με τις μετέπειτα αποφάσεις μας;
– Ας δούμε, για παράδειγμα, τι συμβαίνει σε έναν ενήλικα, ο οποίος φέρει από μικρός τον ελπιδοφόρο τίτλο του “καλού παιδιού”.
Τις περισσότερες φορές, εγκλωβίζεται μέσα στην ηθικοπλαστική κατεύθυνση που του έχει προκαθορίσει το οικογενειακό του περιβάλλον. Σχεδόν ποτέ δεν τολμά να ακολουθήσει τα προσωπικά του θέλω, ειδικά όταν αυτά συγκρούονται με το περιβάλλον.
Νιώθει εγκλωβισμένος γιατί δίνει προτεραιότητα σε όλους τους άλλους, αφήνοντας τον εαυτό του τελευταίο.
Ο τίτλος του “καλού παιδιού” που πρέπει να υπερασπιστεί είναι πολύ βαρύς.
Συνήθως ένα τέτοιο άτομο νιώθει ενοχές για οτιδήποτε αφορά την ικανοποίηση των θέλω του.
Περιορίζεται σε μια στείρα καθημερινότητα. Τα προβλήματα, οι ανησυχίες, οι υποχρεώσεις, έχουν πρωταρχικό ρόλο στην ζωή του. Θεωρεί ότι αυτά είναι εμπόδιο για την ευτυχία του και τα ενοχοποιεί.
Αυτά όμως δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μόνο τα σημάδια για το πόσο αποκλίνει από τα θέλω του.
‘Θέλω κάτι’, ‘θέλω να φτάσω κάπου’, ‘να ζήσω μια κατάσταση’, είναι διατύπωση ονείρων, αναγκών, στόχων. Η προσπάθεια επίτευξης όσο δύσκολη και να είναι μας δίνει την χαρά της απόλαυσης και της πρόκλησης να φτάσουμε όλο και πιο κοντά στον επιθυμητό στόχο. Ακόμα και η πορεία, αυτή καθαυτή, είναι εποικοδομητική για την προσωπική μας ανάπτυξη.
Τα “θέλω” μας, είναι ένας σημαντικός καταλύτης ισορροπίας και ηρεμίας. Δίχως αυτόν τον καταλύτη το πιθανότερο είναι να ζούμε μια ζωή δίχως ουσιαστικό νόημα, με ολέθριες συνέπειες στην ψυχοσύνθεση μας.
Εκθείασα όμως πολύ τα “θέλω” και δεν είναι σωστό να υποτιμήσουμε την βαρύτητα και την δύναμη που έχουν τα “πρέπει” στη ζωή μας .
Το σαπούνι είναι πολύτιμο για την προσωπική υγιεινή μας. Από μόνο του όμως δεν έχει αποτέλεσμα.
Χρειάζεται και το νερό.
Έτσι λοιπόν, “τα πρέπει” στη ζωή μας, είναι απαραίτητα για την διαμόρφωση των προσωπικών μας ορίων, αξιών και αρχών. Μας μαθαίνουν από μικρή ηλικία πως αυτά υπάρχουν.
Εμείς καλούμαστε να διαχωρίσουμε τα κατάλοιπα των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων, έχοντας ευελιξία και προσωπική κρίση. Εκεί είναι και η χρυσή τομή. Τα εξατομικευμένα “πρέπει” μας να βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τα “θέλω” μας.
Η επιλογή λοιπόν των αποφάσεων μας, οφείλουμε να γίνεται με σεβασμό απέναντι στον εαυτό μας και στους γύρω μας.
Το “πρέπει”, όταν ξέρουμε πραγματικά τον εαυτό μας, μπορεί να γίνει δημιουργικό.
Ο ειλικρινής διάλογος με τον εαυτό μας , η επανεκκίνηση, η στοχοθεσία, είναι μερικοί από τους τρόπους,με τους οποίους θα καταφέρουμε να δέσουμε τα “θέλω” με τα “πρέπει” μας. Με αυθεντικότητα, απέναντι στον εαυτό μας, μπορούμε να ζήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή. Αρκεί να πιστέψουμε ότι το θέλουμε και πρέπει να το αποφασίσουμε, γιατί μας αξίζει.
“Αυτό που λέμε δύσκολη απόφαση λέγεται έτσι επειδή όποια απόφαση και να πάρεις θα υπάρχουν συνέπειες”
“Να είσαι ακλόνητος στις αποφάσεις σου, αλλά ευέλικτος στον τρόπο που τις υλοποιείς”
Aπαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση χωρίς την αναφορά προς την ιστοσελίδα μας.