Είναι κι αυτές οι μέρες που ξυπνάμε το πρωί και νιώθουμε πως είμαστε όμορφοι, δυνατοί και τότε κάτι μαγικό συμβαίνει. Στη δουλειά αντιμετωπίζουμε τις όποιες δυσκολίες με απίστευτη ευκολία και στην παρέα δίνουμε μια νότα διαφορετική και μια αύρα θετική, που εκπέμπει δύναμη και σιγουριά. Αυτό λέγεται αυτοπεποίθηση. Χιλιοειπωμένη λέξη με άπειρα κείμενα, αναφορές, άρθρα, σεμινάρια για χατίρι της, αλλά κάτι δεν πάει τις περισσότερες φορές καλά και κάπως έτσι μόλις τη βρούμε τη χάνουμε.

Το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το πώς μας βλέπουν κι οι άλλοι. Αν εμείς δε νιώθουμε καλά μέσα στα ρούχα μας, είτε τα φυσικά είτε με τη μεταφορική έννοια, τότε δεν υπάρχει περίπτωση αυτό να μη βγει προς τα έξω. Μια αόρατη ενέργεια εκπέμπει όλη αυτή η στάση μας και την αντιλαμβάνονται όλοι όσοι εμπλέκονται με εμάς. Υπάρχουν –δυστυχώς– κάποια κοινωνικά πρότυπα∙ η αδύνατη γυναίκα με το χυμώδες στήθος κι οι ψηλοί γυμνασμένοι άντρες, που κερδίζουν έδαφος κι αποδοχή. Μα παρατηρούμε άτομα που δεν ακολουθούν αυτό το πρότυπο, το αντίθετο μάλιστα, να έχουν έναν αέρα μοναδικό, με πολλή αυτοπεποίθηση και να κερδίζουν τις εντυπώσεις πολύ πιο εύκολα, χωρίς καν να το προσπαθούν. Αυτό το οφείλουν στη μοναδική δύναμη της θετικής ενέργειας που πηγάζει απ’ το βαθύτερο εγώ τους.

«Πιστεύω στον εαυτό μου, έχω κάνει ειρήνη μέσα μου κι έχω αγαπήσει εμένα». Αυτή η πρόταση είναι το μυστικό της ζωής. Στα μικρά παιδιά μαθαίνουμε ένα σωρό πράγματα, αλλά το πιο βασικό, να αγαπάνε από μικρή ηλικία τον εαυτό τους, δεν το μαθαίνουν. Μη βιαστείτε να διαφωνήσετε, κάποιοι ίσως πουν πως αυτό μπορεί να οδηγήσει σε εγωιστικές συμπεριφορές. Μα σε εγωιστικές συμπεριφορές μπορεί να οδηγηθεί κανείς απ’ τον λάθος τρόπο αντιμετώπισης του εαυτού του σε σχέση με τους άλλους. Είναι άμυνα ο εγωισμός, μπροστά στη μη κατανόηση: όταν δε γνωρίζω, φοβάμαι κι αμύνομαι.

Όταν, όμως, από μικρή ηλικία έχουμε εκπαιδευτεί σε ό,τι αφορά τον εαυτό μας και τη σχέση μας με τους άλλους, τότε όλα μπορούν να είναι διαφορετικά. Μαθαίνουμε να αγαπάμε την εικόνα μας, να αναδεικνύουμε τα θετικά και να προσπαθούμε να βελτιώσουμε τα κακώς κείμενα, όπου αυτό είναι εφικτό. Το αποτέλεσμα αυτής της πράξης μας οδηγεί στη λεγόμενη «αυτοβελτίωση».

Αυτή η αυτοβελτίωση όσο πιο νωρίς έρχεται στη ζωή μας τόσο πιο ουσιαστικά κι ευεργετικά και τα αποτελέσματά της. Οι περισσότεροι ψάχνουμε την αυτοβελτίωση όταν έχουμε φάει πολλά χτυπήματα. Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία όμως. Κάνοντας πόλεμο με τον εαυτό μας δεν αφήνουμε το περιθώριο να δούμε ποιοι είμαστε πραγματικά και φυσικά δεν μπορούν να το δουν ούτε οι άλλοι. Έτσι, έχουμε μια στάση περιορισμένη και κάποιες φορές έως προβληματική.

Τότε φυσικά δε μας πλησιάζει κανείς, αφού όλον αυτόν τον αρνητισμό και την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας τα εκπέμπουμε. Απλό παράδειγμα και πολύ οικείο: Μια γυναίκα έχει βάλει κιλά τον τελευταίο καιρό και δεν μπορεί να φορέσει τα ρούχα που ήθελε. Βγαίνει με την παρέα της κι είναι μαζεμένη απέναντι στα νέα άτομα που γνωρίζει. Νιώθει πως η εικόνα της δε θα είναι τόσο ελκυστική, έτσι περιορίζεται εκεί σε αυτή την ηττοπαθή σκέψη και το αποτέλεσμα είναι να μην εκφράζει και να μην αναδεικνύει τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς της. Αυτή η κατάσταση βγαίνει προς τα έξω. Σαν μαγνήτης τραβάει την προσοχή ο άνθρωπος που είναι καλά με τον εαυτό του. Εκεί, κι οι γύρω του θέλουν να πλησιάσουν το άτομο αυτό, γιατί ανέκαθεν η αυτοπεποίθηση εξέπεμπε γοητεία.

Δεν είναι τυχαίο επίσης πως όταν ο έρωτας κάνει την παρουσία του στη ζωή μας, έχουμε μια λάμψη και μια αύρα διαφορετική και τότε γινόμαστε πόλος έλξης και για άλλα άτομα. Η αυτοπεποίθηση, όχι με εγωισμό αλλά με θετικό πρόσημο, μόνο σε ευεργετικά μονοπάτια μπορεί να μας οδηγήσει. Αξίζει να το προσπαθήσουμε. Είναι ένα δώρο ζωής στον ίδιο μας τον εαυτό αλλά και στους γύρω μας.

Συντάκτης: Ευαγγελία Βεργανελάκη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Πρώτη δημοσίευση: www.pillowfights.gr

Aπαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση χωρίς την αναφορά προς την ιστοσελίδα μας.