Φαντάσου πως περπατάς αμέριμνα στο δρόμο και ξαφνικά πιάνει μπόρα, γίνεσαι μούσκεμα, πατάς σε λακκούβες με λάσπες κι έχεις αρκετή διαδρομή ακόμα μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου. Τι κάνεις; Βάζεις τα κλάματα; Τα χάνεις; Νιώθεις πως δεν υπάρχει σωτηρία; Όχι βέβαια γιατί αυτή είναι μια κατάσταση συνηθισμένη που μπορεί να συμβεί σε όλους μας και υπάρχει λύση. Για την ακρίβεια υπάρχουν πολλές λύσεις.

Έτσι λοιπόν γίνεται και με τις κρίσεις πανικού. Ξαφνικά, αναπάντεχα κι από το πουθενά. Ο τρόπος αντιμετώπισης διαφέρει κατά περίπτωση. Όλοι όσοι έχουν έρθει αντιμέτωποι με την κατάσταση αυτή, ξέρουν πως δεν είναι εύκολη. Το ευτύχημα -όσο οξύμωρη κι αν ακούγεται η λέξη αυτή- είναι πως γνωρίζουμε πια σχεδόν τα πάντα γύρω από τις κρίσεις πανικού. Από πού κρατάει η σκούφια τους, τι είναι αυτό που τις συντηρεί και τελικά πώς μπορούμε να ζήσουμε μαζί τους αρμονικά ή αν θέλουμε να βρούμε τον τρόπο διαφυγής από αυτές.

Οι κρίσεις άγχους ή πανικού δεν κάνουν διάκριση. Έχουν το χάρισμα να προκαλούν δύσκολες καταστάσεις. Κι αυτό προκαλεί σύγχυση στην αρχή της εμφάνισής τους. Γρίφος και μυστηριώδης κατάσταση μέχρι να δούμε τι είναι η ξαφνική μπόρα που μας βρήκε. Εφόσον όμως μάθουμε στο χέρι μας είναι να πάρουμε ομπρέλα, να βρούμε υπόστεγο να προφυλαχτούμε ή να περπατήσουμε στη βροχή, στο κάτω-κάτω μπόρα είναι και θα περάσει.

Πολλοί ειδικοί θα πουν πολλά θα βοηθήσουν και σε δύσκολες καταστάσεις θα δοθούν αγωγές φαρμακευτικές. Είναι τελικά προσωπική υπόθεση η τελική ρύθμιση κι αντιμετώπιση της κατάστασης; Ναι είναι. Κάθετα κι απόλυτα. Είναι προσωπική υπόθεση πως θα ακολουθήσει ο καθένας τον δρόμο της λύσης.

Έρχεται λοιπόν η βροχή. Μόλις έρθει ίσως καταφέρουμε να σκεφτούμε πως δε θα κρατήσει πολύ. Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος. Θα πρέπει να του πούμε πως δεν έχει θέση μαζί μας εκείνη την στιγμή, γιατί μια βροχή δεν έχει κάτι να μας τρομάξει. Βοηθάμε τον εγκέφαλο με οξυγόνο παίρνοντας μια ήρεμη και σταθερή ανάσα. Δεν επικεντρώνεται η προσοχή μας ούτε στην ταχυπαλμία ούτε στις κακές και γρήγορες σκέψεις που κάνουμε. Οι εν λόγω συνειρμοί έχουν απίστευτη σκηνοθετική ικανότητα αλλά σε έργο χωρίς ποιότητα και θετικό πρόσημο για την εξέλιξή μας.

Επόμενο βήμα, να επικεντρωθείτε σε μια εικόνα που είναι εύκολο να φανταστείτε. Μια τέτοια θα μπορούσε να ήταν αυτή που περιγράψαμε παραπάνω. Η βροχή και ο δρόμος. Να περπατάμε στην βροχή. Νιώθουμε τις σταγόνες στο πρόσωπο, τα ρούχα μας βρέχονται. Αλλά δεν παθαίνουμε τίποτα. Ανοίγουμε ομπρέλα με το μυαλό μας. Δε θα πάθουμε τίποτα. Ο ήλιος θα ξαναβγεί. Κι εμείς ρούχα μπορούμε να αλλάξουμε.

Τα επεισόδια άγχους μπορούν να μας κάνουν πιο δυνατούς. Γιατί κάθε φορά που τα αντιμετωπίζουμε έχουμε κερδίσει να έρθουμε πιο κοντά με τον ίδιο μας τον εαυτό. Το μυστικό είναι να καταφέρουμε να ηρεμήσουμε το μυαλό. Έστω και μερικές στιγμές ηρεμίας θα έχουν ευεργετικό αποτέλεσμα. Ουσιαστικά ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με τον φόβο και κερδίζουμε μια μικρή μάχη κάθε φορά. Ανακωχή ή παύση το αποτέλεσμα είναι το ίδιο θετικό γι’ αυτόν που το βιώνει.

Συντάκτης: Ευαγγελία Βεργανελάκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Πρώτη δημοσίευση: www.pillowfights.gr

Aπαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση χωρίς την αναφορά προς την ιστοσελίδα μας.